فـدایِ زمـزمـه‌ات أیُّـهـاَ العـزیـزِ حـرم            دعایِ عهدِ تو شد نغـمۀ شب ‌وُ سحرم

کجاست سفرۀ افطاریِ تو پهـن که من            سـری بـیـاورم و لـقـمـهِ نانِ تو بخـرم

اگر چه ساده‌گیِ سفرۀ تو مثلِ علی‌ست            در آرزویِ تـو و سـفـرۀ تو دربـه‌ درم‌

بدان که سفـره بهانه برایِ دیدار است            دلـم هـوایِ تو کرده اگر چه دردِسـرم

گـناهکـار و بد و روسـیاه و شـرمـنده            سراغـت آمده‌ام مَـرحـمت کُن و بـبرم

نگـاه کُـن به دلـم تا زلال و پاک شوم            سپس خودِ تو بزن مُهرِ هجرت و سفرم

در آرزویِ شـهـادت در آرزویِ تـوأم            بیا و غرقِه ‌به‌خون راهی‌اَم نَما به حرم